'Tonight, we are Gods. Pob un ohonom. Pob wan jac.'

Un noson wyllt mas wedi gem rhywngwladol yn ein prifdinas. Pedwar dyn hoyw dan arweiniad ein adroddwr egniol a brwdfrydig. Cefnlun er mwyn cloddio’n dyfnach mewn i broblemmau a chyfrinachau y cymeriadau, gan ddilyn llinyn naratif sydd wedi cydbwyso’n perffaith rhwng comedi a difrifoldeb; ar ol pob eiliad teimladwy, mae ‘na joc neu ddeialog sarcastig yn ei ddilyn yn syth yn perfformiedig.

Rhaid cyfaddef nawr: nid fy tro cyntaf o weld Llwyth oedd hi. Fe wnes i ei weld blwyddyn dwethaf yng Nghaeredin, a heb ceisio swnio fel gynffonwraig, Llwyth oedd un o’n hoff cynhyrchiadau i yn ystod yr wyl. Ar y pryd, roeddwn i’n nofio mewn cynhyrchiadau o bob math, ond ar ol gweld Llwyth, des i syth nol i Gymru. Dechreuais i deimlo’n wir cyffrous am olygfa Theatr Cymraeg ar ol hyn, ac i mi, ma hwnna’n diolch bach, ac yn ysbrydoliaeth i ddweud y gwir. 

Nid adolygiad o Llwyth yw hon gyda llaw. Mi fydd digon o adolygiadau proffesiynnol yn gwynebu ar ol iddo mynd i Daiwan wythnos nesaf. Rhywbeth arall sy’n neud y sioe mor anhygoel; mi roeddwn i’n digon edmygus bod y ddrama yn apelio i gynulleidfa lle Saesneg oedd y prif iaith, ond wrth weld is-deitlau Manderin ar y sgrin yn Caerfyrddin...ma’ hwnna’n dweud digon am y cynhyrchiad yn fy marn i.

Mae’n digon bosib i weld elfennau o hunangofiant Dafydd James yn y stori, on er hyn, mae’r cymeriadau yn sefyll yn annibynnol. Y monologau yn llifo’n llyfn mewn i ddeialog siarp, doniol a ergydiol, y stori modern, ffres ac ingol, bratiaith y De a perfformiadau emosiynnol ac ymroddedig: y pethau yma sy’n gwneud y sioe yn ‘rhaid-gweld’.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

One wild night out following an international rugby game in our wonderful capital city. Four homosexual men under the guidance of our passionate and energetic narrator. A bacchanalian backdrop which allows us to delve deeper into the problems and secrets of our characters, fed to us beautifully through perfectly balanced script. Whenever a moment of tenderness and sentimentality comes, it is quickly followed by a joke or a sarcastic remark: perfectly executed of course.

I should admit it now: this wasn’t my first time seeing Llwyth. I saw it last year in the Edinburgh Fringe Festival, and without wanting to sound like a giant sycophant, it was genuinely one of my favourite productions I saw up there. I was swimming in a culturally rich display of productions, but somehow I managed to come back to Wales.  It was after this that I began to feel excited about the emerging Welsh Theatr scene, and to be perfectly honest, it was a bit of an inspiration personally.

This isn’t a review of Llwyth. There’ll be plenty of professional ones after it goes to Taiwan next week, another factor which reveals the show’s success.  I was impressed that the show appealed to a primarily English speaking audience, but on seeing the Mandarin subtitles on the screen in Carmarthen...that just speaks volumes in my opinion.

It’s easy to see autobiographical elements from Dafydd James within the script, but the characters stand solidly; independently. The monologues flow seamlessly into snappy, funny dialogue. The story is modern, fresh and poignant.  The believable South Walian dialect is heart-warming. Quite simply, the show is an absolute must-see.  

Mae’r sioe yn Taiwan o  Awst 31 tan Medi 2 2012. Yna, mi fydd yn symud i’r  Wyddgrug - Clwyd Theatr Cymru:  6-7 Medi 2012  cyn gorffen yng Nghaerdydd - Theatr Sherman Cymru:  12 - 14 Medi 2012.